skroty (nazywnictwo) i rodzaje amunicji

[fazi]

Witam.

 

Mam pytanie odnosnie amunicji.

Widzialem gdzies dwa oznaczenia: FMJ i JHP wydaje mi sie, ze jedne to naboje z pociskiem pelnoplaszczowym (chyba FMJ) a drugie z wydrazonym wierzcholkiem, ale nie wiem ktore sa ktore i w ogole czy sa takie skroty :lol: . Oprocz tego chyba jest jeszcze MEN z rdzeniem plastikowym czy jakos tak ale chcialbym przede wszystkim info i krotki opis odnosnie dwoch w/w rodzajow (chodzi mi przede wszystkim o wyjasnienie/przyporzadkowanie skrotow).

 

Wszystkich uczulonych na punkcie polskich znakow przepraszam ale to wina sprzetu. :?

[Foka]

Widzialem gdzies dwa oznaczenia: FMJ i JHP wydaje mi sie, ze jedne to naboje z pociskiem pelnoplaszczowym (chyba FMJ) a drugie z wydrazonym wierzcholkiem, ale nie wiem ktore sa ktore i w ogole czy sa takie skroty :lol: .

dobrze Ci sie wydaje :)

Full Metal Jacket i Jacketed Hollow Point.

 

Oprocz tego chyba jest jeszcze MEN z rdzeniem plastikowym

a "oprocz tego" to sa dziesiatki typow amunicji ;)

 

ale chcialbym przede wszystkim info i krotki opis odnosnie dwoch w/w rodzajow (chodzi mi przede wszystkim o wyjasnienie/przyporzadkowanie skrotow).

skroty jak wyzej. opis... skoro wiesz jak sie po polsku nazywaja to chyba wiesz jak wygladaja i do czego sluza :)

[REMOV]

JHP wydaje mi sie, ze (...) to naboje z wydrazonym wierzcholkiem

W sumie spotykana jest bardziej oficjalna nazwa "z wgłębieniem wierzchołkowym".

[Gerard Heime]

Tak swoją drogą, znacie jakieś dobre, internetowe źródło z podanymi popularniejszymi typami amunicji - po polsku? Bo ja nie, i w rezultacie opieram się o terminologię angielską, co nie jest mi w smak.

[PaD]

a co znaczy ACP i AE ?

[Foka]

a co znaczy ACP i AE ?

w jakim kontekscie? ;)

AE (jelsi chodzi o amunicje) mi sie kojazy tylko z American Eagle (.50 AE)

ACP to bedzie cos przeciwpancernego

[REMOV]

AE (jelsi chodzi o amunicje) mi sie kojazy tylko z American Eagle (.50 AE) ACP to bedzie cos przeciwpancernego

A gdzie tam! Widać, że Colta M1911A1 nigdy w rękach nie miałeś. .45ACP to jest oznaczenie amunicji - .45 Automatic Colt Pistol. A .50AE to jest .50 Action Express, a nie żaden American Eagle! :wink:

 

Innymi słowy, są to po prostu nazwy własne pewnego rodzaju nabojów pistoletowych, te skróty niczego innego nie oznaczają.

[Foka]

no patrz :) ACP nie skojazylem :) moze powalilo mi sie z APC :D

 

hmmm pogoolalem i faktycznie AE sie zgadza... a ja ciagle jestem przekonany ze gdzies takie rozwiniecie skrotu widzialem... hmmm... funny...

[Pitek]

Pewnie utkwiła Ci w głowie nazwa gazu do replik - American Eagle

[Gerard Heime]

To ja mam jeszcze jedno pytanko.

Do jakiego typu broni używa się amunicji Saboted Light Armor Penetrator tudzież Armor Piercing (Fin Stablilised) Discarding Sabot? Spotkałem się z opinią, ze pierwszy typ stosuje się tylko w karabinach przeciwsprzętowych do 20mm, a drugi w działkach powyżej 20mm, aczkolwiek nie zweryfikowałem tej informacji.

Poza tym, czy SLAP lub APFSDS nie jest przypadkiem czymś w stylu amunicji flachette w sabocie z tworzywa sztucznego? Czy wariant tego typu amunicji (tj. strzałka typu flachette w sabocie) jest stosowany w broni mniejszego kalibru i mniejszej mocy (karabinach lub karabinkach?).

[PaD]

a MAC10 .45 ACP i MAC11 .380 ACP to też Colt czy jak......?

[REMOV]

Do jakiego typu broni używa się amunicji Saboted Light Armor Penetrator

Spotkałem się z takim nabojem 12,7mm x 99 (czyli .50BMG) oraz 7,62 mm (+). W tym przypadku to nazwa własna producenta (Winchester/Olin). To jest pocisk podkalibrowy z rdzeniem wolframowym kalibru 7,62 mm w 12,7 mm sabocie. Dzięki temu osiąga bardzo dużą prędkość wylotową >1200 m/s. W USA 7,62 mm SLAP oznaczany jako M948, 12,7 mm SLAP M903 oraz SLAP-T M962.

 

7,62 mm M948 SLAP

 

Sekwencja oddzialania się sabotu od pocisku w przypadku 12,7 mm SLAP (kolejno 10 mm, 600 mm, 2200 mm od wylotu lufy).

 

12,7 mm M903 SLAP

 

12,7 mm M962 SLAP-T, czyli ze smugaczem

http://www.militech.sownet.gliwice.pl/bull...llpup/hist.html[/url]]W tym miejscu należy się zatrzymać i na chwilę wspomnieć kilka słów o tej nowej amunicji. Amunicji, która, nigdy ostatecznie nie weszła do uzbrojenia armii świata, choć wiele razy podejmowano próby jej wprowadzenia. Chodzi o nabój strzałkowy (ang. flechette albo flechette). W prostej linii jest to rozwinięcie znanych od czasów najdawniejszych strzał wypuszczanych z łuków czy też bełtów wystrzeliwanych z kusz. W zastosowaniach wojskowych renesans strzałek był to czas pierwszej wojny światowej, gdy francuskie lotnictwo używało ich do ataków na piechotę przeciwnika, następnie pomysł został przejęty przez Niemców, którzy podczas drugiej wojny światowej pracowali nad artyleryjską amunicją przeciwpiechotną, zawierająca w sobie tysiące małych igieł oraz nad amunicją przeciwpancerną. Strzałki - jak się okazywało - sprawdzały się doskonale w obu tych rolach. Wynika to po części z wzoru Jacoba de Marre'a na zdolność przebicia pancerza w postaci płyty stalowej.

 

 

Wzór wyprowadzony jest przy założeniach, że energia kinetyczna pocisku w chwili uderzenia w pancerz zamienia się całkowicie na pracę pokonania oporów wnikania oraz, że siła oporu stawianego przez pancerz jest proporcjonalna do przekroju poprzecznego pocisku, właściwości mechanicznych pocisku i pancerza oraz do pewnej funkcji stosunku głębokości wnikania do kalibru.

 

Prościej, bardziej opisowo wzór de Marre'a można wyrazić w następujący sposób: jeśli pociskiem o kalibrze d i masie q chcemy przebić płytę pancerną o grubości b, ustawioną pod kątem α (względem normalnej do płyty) to należy w tę płytę uderzyć z prędkością vu. Wykładnik potęgowy n oraz stała K pełnią rolę współczynników poprawkowych, zapewniających zgodność wzoru z rzeczywistymi przebiciami i wyznaczane są doświadczalnie. Proste przekształcenie doprowadzi do wniosków, iż przebicie pancerza danej grubości zależne jest wprost proporcjonalnie od prędkości oraz masy, natomiast odwrotnie proporcjonalnie do kalibru pocisku.

 

I tutaj pojawiła się idea kształtu strzały, której rdzeń wykonany jest z ciężkiego materiału (np. wolframu, zubożonego uranu), rozpędzana jest do bardzo dużych prędkości, posiadając jednocześnie małą średnicę, używa się powszechnie w podkalibrowej amunicji przeciwpancernej, stabilizowanej brzechwowo z odrzucanym sabotem. Pomysł ten zawędrował również do amunicji strzeleckiej, przy czym w tym przypadku chodziło o zwiększenie prędkości początkowej pocisku, bez zwiększania masy. Niestety, pomysł ten miał swoje wady, na tyle znaczące, że amunicji strzałkowa nie weszła do powszechnego użycia. Zanim jednak do tego przejdę, powróćmy do historii.

 

Po wojnie w USA badaniem i rozwojem amunicji strzałkowej zajęło się Biuro Badań Morskich (Office of Naval Research) razem z firmą Aircraft Armaments Inc. (AAI) pierwotnie powstał jako nabój kalibru 12 przeznaczony do strzelb śrutowych, kryjący w swoim wnętrzu 32 stalowe strzałki (czasami w języku polskim stosuje się również określenie igły i amunicja igłowa). Po wystrzeleniu rozpraszały się one podobnie jak śrut, ale na nieco większych odległościach i z większymi prędkościami, przez co zadawały znacznie większe obrażenia. Za pomysłodawcę tego typu amunicji uznaje się zakochanego w strzałkach Irwina R. Barra, jednego z założycieli firmy AAI. Na początku lat pięćdziesiątych, zanim jeszcze pojawił się pomysł wielolufowej broni strzelającej seryjnymi salwami, Barr sam rozwijał za własne fundusze tego typu naboje, uważał bowiem, że kryją w sobie znaczny potencjał - broń strzelająca nimi będzie miał niewielki odrzut, co znacznie zwiększy celność ognia ciągłego i pozwoli zwalczać przeciwnika na większych dystansach.

Karabinek Steyr ACR

 

Amunicja strzałkowa do karabinka Steyr ACR