Cortes

W Bitwie nad Niemnem w 1920 roku zostałem ranny w brzuch. Rana była poważna, ale operacja zszycia poszarpanych jelit się powiodła. Niestety, rana goiła się słabo i do tego doszły problemy z działaniem układu pokarmowego. Lekarz z garnizonu warszawskiego, który się mną zajmował, kiedy dowiedział się, że jestem człowiekiem w miarę majętnym, zalecił mi zmianę klimatu i sposobu odżywiania. Polecił mi wyjazd do kraju nad Morzem Śródziemnym, gdzie ciepły i suchy klimat pomoże w zagojeniu się rany, a miejscowa dieta, używająca w dużej ilości oliwy doprowadzi moje jelita do prawidłowej kondycji.

Dziękuję organizatorom i wszystkim uczestnikom za fajną grę! Postawa wszystkich graczy dobra, było tylko kilka spięć. Dotyczyło to strzelania do rannego oznaczonego odblaskową kamizelką, oraz brak takiego oznaczenia kilku graczy po stronie niemieckiej. - Załatwione na miejscu (ale org powinien sprawdzać posiadanie oznaczenia rannego przed grą). Tak, jak na końcowej odprawie było poruszone - teren fajny, urozmaicony, tylko za dużo krzaków, co powodowało niejednoznaczność trafień. Mam wrażenie, że limity amunicji po stronie niemieckiej nie były przestrzegane. Kilka długich serii z

Pomiędzy odnalezieniem drugiej części skarbu, a powrotem do Europy, byłem jeszcze, z mongolskimi przewodnikami, z wizytą u ich wodza – chana wolnych Mongołów Subaghaziego Chana. Subaghazi przyjął mnie jak starego przyjaciela mimo, że spotkaliśmy się wcześniej tylko raz. Mimo opinii okrutnika był to człowiek wykształcony w Europie, oczytany i otwarty na świat. Opowiedziałem mu o wynikach naszej wyprawy i o tym, że skarby religijne – Złoty Posąg Buddy, Morski Kryształ i Dzwoniące Kule zostały bez oporów przekazane w ręce Mongołów. Na to moi przewodnicy wyjęli z worka te przedmioty. Subaghaz

Z Mongolii wróciłem do Polski, zahaczając o Paryż. Spotkałem się tam z inicjatorami wyprawy - byłymi rosyjskimi oficerami. Kajali się, że w ostatnij chwili zdrowie i inne przypadki nie pozwoliły im dołączyć do ekspedycji. Złożyłem im sprawozdanie z przebiegu wydarzeń, oczywiście, bez końcówki. Powiedziałem, że jeśli chcą tam jeszcze czegoś szukać, to tylko drogich kamieni z biżuterii z pałącu chińskiego gubernatora, bo tych nie znaleziono. Mówili coś o następnej wyprawie, ale dałem im do zrozumienia, że współpracuję tylko z poważnymi zleceniodawcami. Potem udałem się do Warszawy, na spotk

Podczas party, urządzonego z okazji rozwiązania wyprawy po Skarb Krwawego Barona, pękły bariery nieufności między uczestnikami. Wszyscy wyłożyli swoje kart na stół. Byly tam mapy, szkice i relacje świadków ukrywania części skarbu. Trochę z tych dokumentów udało mi się zachować dla siebie, a część przeczytałem uważnie i zapamiętałem. Kiedy uczestnicy wyprawy się rozjechali, wróciłem wraz z dwoma mongolskimi przewodnikami do Mandżurii. Odszukałem miejsce stacjonowania oddziału porucznika Bajiru Niku. Pogadaliśmy przy butelce sake o wyprawie. Powiedziałem mu, że jego udział był chyba niedoce

OŚ: 1. Anatol, dowódca, Wehrmacht 19 dywizja 2. Fridhelm, podoficer, Wehrmacht 19 dywizja 3. Tomo, sanitariusz, Wehrmacht 19 dywizja 4. Tomek strzelec Wehrmacht 19 dywizja 5. SadoMason, strzelec, Wehrmacht 6. Lisu27, strzelec, Wehrmacht 5. Zuczers, strzelec, (lider oddziału) Feldjagerkorp 7. Stah, strzelec, Wehrmacht 8. Heinrich, strzelec, Waffen SS 9. Prochu, strzelec, Wehrmacht Alianci: 1. Cortes - strezlec UK 2. Arkusz - strezlec UK

Dlaczego limity FPS są inne niz przyjęte na wiekszości gier i używane już od kilku lat?

Przyznawanie się do trafienia to podstawowa zasada airsoftu. Jeśli ktoś nie uznaje tej zasady, to nie ma dla niego miejsca w tym sporcie.

Dostałem wreszcie akceptację urlopu i niestety termin gry wypada w środku wakacyjnego wyjazdu. Niestety muszę zrezygnować z udziału w grze.

O tym, że gra będzie na dużym terenie napisałem chyba w informacjach wstępnych. Auto miało byc w użyciu tylko jedno - terenówka Gregoriusa, ale zepsuła się i nie dotarła razem z Gregoriusem. W ogóle rozpoczęcie gry odbyło się z perturbacjami. Zaczynając od tego, że nie było ważnych postaci i pewne wskazówki zostały rozdzielone przypadkowo, poprzez wyschnięcie strumienia, gdzie miał być zatopiony Złoty Budda, obniżenia się poziomu wody w poternie fortu Błogosławie, gdzie były schowane dokumenty poszukiwane przez Gąbkę, po generalne spóźnienie wszystkich uczestników z powodu korków.

Na odprawie końcowej Michał prosił o konstruktywną krytykę, więc skrytykuję go konstruktywnie tak, że mu w pięty pójdzie. Mam do tego pewne prawa, bo jestem jednym z pierwszych organizujących nocne gry ASH :-) . 1. Nie podobało mi się umiejscowienie gry w gęstym lesie. Może jakby była pełnia księżyca byłoby inaczej. Uważam, że do gier nocnych bardziej nadaje się teren półotwarty, z lasami, zaroślami, przedzielanymi łąkami - otwartymi przestrzeniami. Ale to jest moje subiektywne wrażenie. Drugie brytyjsko-niemieckie starcie, o niemiecki bunkier/HQ, było w całkowitych ciemnościach. Dop

Zglosilem problem wobec zespołu w którym był sprawca, podczas kapitulacji odziału niemieckiego pd dowództwem Krancyka. Ale chyba warto, żeby dowiedziało się o tym całe grono graczy. Dla przestrogi. Podczas ataku oddziału brytyjskiego na most, Brytyjczycy, zatrzymani na drodze rozdzielili się i przesuwali się po obu stronach drogi. Ja, w towarzystwie Vlada wszedłem w zarośla po prawej strony drogi. Pędy młodych drzewek sięgały do mojej brody. W pewnej chiwili zobaczyłem ruch przed sobą i z odległości 2-3 m i otrzymałem postrzały serią w twarz. Natychmiast schyliłem się i odwróciłem.

Zgłosiłem problem wobec zespołu w którym był sprawca, podczas kapitulacji oddziału niemieckiego pd dowództwem Krancyka. Ale chyba warto, żeby dowiedziało się o tym całe grono graczy. Dla przestrogi. Podczas ataku oddziału brytyjskiego na most, Brytyjczycy, zatrzymani na drodze rozdzielili się i przesuwali się po obu stronach drogi. Ja, w towarzystwie Vlada wszedłem w zarośla po prawej strony drogi. Pędy młodych drzewek sięgały do mojej brody. W pewnej chwili zobaczyłem ruch przed sobą i z odległości 2-3 m i otrzymałem postrzały serią w twarz. Natychmiast schyliłem się i odwróciłem.

Manierka się znalazła.

Basil, dziękuję za wyczerpujące sprawozdanie z wyprawy. Nic dodać, nic ująć. To, co miałem do przekazania, jako organizator, powiedziałem na koniec gry. Ale może jeszcze raz powtórzę. Uważam, że gra się udała. Duża absencja trochę zaburzyła scenariusz. Przez to nie było współpracy między poszczególnymi grupami, wymiany informacji, a wręcz widziałem podejrzliwość. To był też mój błąd, bo powinienem bardziej opisać postacie i zwrócić uwagę na współpracę. Przekazane podczas piątkowej kolacji wskazówki uzupełniały się wzajemnie i tylko współpraca mogła doprowadzić do ich wykor