Pokazy CQB Husarii w Platerce

[Dread]

Zachowanie sprawcy sprowadza się bowiem do wywołania u otoczenia błędnego wyobrażenia o posiadanych uprawnieniach

Airsoft z natury siedzi w krzakach, a nie w "otoczeniu". Wszyscy wiedzą, że grzybiarzy należy unikać. Jeżeli natomiast występuje się publicznie, to jak zostanę zapowiedziany jako przebieraniec, to u nikogo błędnego wyobrażenia nie wywołam.

 

Przepis chroni także interesy osób, którym takie stanowiska, tytuły, stopnie lub odznaczenia przysługują

Niewątpliwie :)

 

Przywłaszczenie stanowiska, tytułu lub stopnia polega na tym, że sprawca, choć ich nie posiada - posługuje się nimi, używa ich w obrocie tak, jakby je posiadał

Podając się za przebierańca nie używam stopnia, czy tytułu w obrocie tak, jakbym faktycznie go posiadał. Jak publicznie występuję (np. na pokazach w szkole) jako osoba przebrana i ogrywająca rolę sierżanta, to wcale nie znaczy, że za sierżanta się podaję.

 

Istotą przywłaszczenia jest więc to, że sprawca nie ma określonego prawa, ale jednocześnie ma wolę zachowywać się tak, jakby mu to prawo przysługiwało

W zabawie w wojnę nie ma woli zachowywania się tak, jakby przysługiwały komuś nienależne prawa, chyba, że ktoś nie odróżnia airsoftu od prawdziwej wojny. Wszyscy wiedzą, że to zabawa.

 

Nie będzie uznane za przywłaszczenie stanowiska, tytułu, stopnia posługiwanie się nimi, jeżeli wynika to z przyjętych norm zwyczajowych, obowiązujących w pewnych środowiskach

Zastanawiam się teraz bo nie wiem, czy środowisko airsoftowe ma na tyle dużą siłę przebicia, żeby tworzyć jakieś normy zwyczajowe. W samym środowisku przyjęło się używanie jakiś tam stopni, pytanie tylko, czy postronni o tym wiedzą.

 

Używanie przez sprawcę odznaczenia, odznaki, stroju lub munduru musi mieć charakter publiczny, tj. taki, żeby możliwe było ich dostrzeżenie przez z góry nieokreśloną liczbę osób.

Paradowanie w szpeju po mieście od dawna uważa się za głupotę. Paradowanie w mundurze po lesie naraża na dostrzeżenie przez określoną osobę, czyli przypadkowego grzybiarza.

 

Paragraf 2 obejmuje zakaz ustanawiania, wytwarzania (tzn. wyrobu lub produkcji), publicznego rozpowszechniania...

Pytanie moje, jak prawo definiuje "organizację nieistniejącą"?

 

Co prawda faktyczne wprowadzenie w błąd co do posiadanych uprawnień nie jest konstytutywne dla odpowiedzialności sprawcy, jednakże zachowanie określone w omawianym przepisie faktycznie z reguły taki skutek wywołuje.

Dlatego też będąc grupą bawiącą się w airsoft nie podaję się za "Szczeciński Pluton Górski", tylko za "Grupę Airsoftową Szczeciński Pluton Górski". Dzięki temu można uniknąć wprowadzania w błąd.

[Kuba]

W tym kraju nie potrzeba imigracji. Murzyństwo samo się lęgnie. To nie Serengeti, żeby przybranym w spódniczkę z trawy potrząsać dzidą i bredzić w malignie. Jak jeden z drugim nie ma pojęcia o prawie, a nie potrafi zrozumieć tekstu czytanego albo sięgnąć do aktów prawnych, to niech wraca na palmę kokosową, zamiast snuć spekulacje albo udzielać autorytatywnych "porad".

 

Brawo Kuba…

 

Nie chciałbym być niemiły, ale pisząc o "reszcie andronów", w głównej mierze odnosiłem się do Twoich wypowiedzi:

 

chodzi o organizację prawnie nieistniejącą czyli, zbiór osób działających w sposób zorganizowany, tworzących swoje oznaczenia, odznaczenia i stopnie, będąc podmiotem niezalegalizowanym sądownie. (…) W ten sposób niektóre grupy nawiązują współpracę w formalnym tego słowa znaczeniu z innymi podmiotami działającymi legalnie, wprowadzając te podmioty w błąd, jednym słowem oszukując je. Dlatego są prawem zabronione.

Wyłudzenie w mojej ocenie, nie polegałoby na tym że, Mivo przekazuje jakiś sprzęt niby wojsku, ale niby organizacji organizującej oficjalna imprezę, która nie spełnia kwestii formalnych samego istnienia, np brak zgody właściciela terenu na organizację imprezy ASG, brak zabezpieczenia medycznego, ubezpieczenia uczestników itp. itd. Wszystko, tak naprawdę jest super, dopóki się coś nie stanie, a jak się stanie to się okazuje że niema wobec kogo wyciągać konsekwencji, bo dana organizacja nie istnieje…

 

Z racji zajęcia zapewne znasz powiedzenie o koniu co ma duży łeb?

 

Oszustwo ("wyłudzenie") polega na doprowadzeniu do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu i może być popełnione tylko umyślnie - w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Dlatego status "organizacji" otrzymującej świadczenie musiałby być warunkiem jego otrzymania, a sprawcy musieliby mieć tego świadomość i celowo wprowadzić świadczeniodawcę w błąd lub mając świadomość (!) pozostawanie przez niego w takim błędzie, wyzyskać to. Ponadto świadczenie może być dokonane na rzecz osób fizycznych wchodzących w skład "organizacji" lub realizujących dane przedsięwzięcie. Co jest jedynym rozwiązaniem w wypadku braku podmiotowości takiej "organizacji". Zaś co ma rzeczone świadczenie, do ubezpieczenia NNW itp., nie potrafię zrozumieć. Może dlatego, że nie jestem koniem?

 

grupy airsoftowe (…) organizują imprezy zorganizowane, a nawet masowe

 

Z niecierpliwością czekam, aż wskażesz mi jedną imprezę AS, będącą imprezą masową w rozumieniu właściwej ustawy.

 

Airsoft to nie zabawa w przebieranego tylko spotkania o charakterze militarnym/towarzyskim, mające na celu rozegranie gry/symulacji bojowej. Stosowanie ubioru wojskowego ma tu w mojej ocenie charakter czysto praktyczny, zmniejszenia widoczności i wcale nie wymaga stosowania stopni, odznaczeń i oznaczeń realnych czy historycznych oddziałów wojskowych.

 

O ile wyłączyć pojęcie "gier stylizowanych", także stanowiących formę uprawiania AS.

 

Przebranie się za żołnierza konkretnej jednostki, czy nieistniejącej formacji, jest łamaniem prawa

 

Obawiam się, że możesz być w błędzie. Istotą wykroczenia opisanego w art. 61 KW jest wprowadzenie w błąd osób trzecich lub bezprawne użycie munduru albo odznaki. Będzie nim więc np. "wcielenie się" w żołnierza nieistniejącego pododdziału SZ RP i/lub używanie zastrzeżonego munduru lub odznak . Ale już nie przebranie się za żołnierza V Polskiego Korpusu Inwazyjnego, który nie tylko nie istnieje ale również nie może zaistnieć w świecie rzeczywistym (a przynajmniej nie przed 2052…), jako formacja o prawnie (s. prawa publicznego) usankcjonowanym istnieniu.

 

Zgodnie z art. 10 ustawy o odznakach i mundurach, mundurem jest ubiór lub jego części służące oznaczeniu przynależności do określonej jednostki organizacyjnej lub wykonywania określonych funkcji albo służby. Z kolei art. 11 tejże ustawy zastrzega kompetencję Rady Ministrów do ustalenia wzoru munduru (etc.) w drodze rozporządzenia . Rozumiem, że wg Ciebie po założeniu stowarzyszenia i stworzeniu własnego "munduru" należałoby się zwrócić w tej sprawie do RM? (sarkazm)

 

Tym samym - co niedwuznacznie sugerowałem pytaniem piątym, w poście nr 98- legalna definicja munduru dotyczy szeroko rozumianych państwowych lub "około państwowych" jednostek organizacyjnych. Nie zaś zrzeszeń o charakterze prywatnym - a już w szczególności tych niesformalizowanych. Dlatego jakiekolwiek ubiory quasi mundurowe ustanawiane w ramach grup AS nie są mundurami w rozumieniu powyższej ustawy oraz art. 61 KW! Albowiem pojęcie używania munduru organizacji nieistniejącej o jakim mowa w § 2 tego przepisu nawiązuje do wspomnianego art. 10 ustawy o odznakach i mundurach, precyzującego pojęcie munduru oraz rodzaj organizacji, o których mowa.

 

Ponadto należy zauważyć, że ochroną prawną objęte jest zaufanie społeczne jakie wiąże się z użytkowaniem munduru. W odniesieniu do grup AS nie dochodzi do naruszenia tego zaufania. Nie są to bowiem zachowania mające charakter publiczny i nie są nacechowane powyższym zamiarem kierunkowym. Zatem nie są one społecznie szkodliwe (używanie zastrzeżonych wzorów umundurowania, itp. - pomijam), a przez to nie stanowią wykroczenia.

 

Inaczej natomiast rzecz się ma w odniesieniu do odznak. Art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o odznakach i mundurach wyróżnia odznaki stanowiące oznaczenie organizacji społecznych. Niewątpliwie taką odznaką będzie dla grupy AS, popularna naszywka. Dlatego w tym wypadku możliwa jest odpowiedzialność na podstawie art. 61 KW - o ile taka odznaka sugeruje przynależność do nieistniejącej organizacji społecznej (np. poprzez użycie sformułowania "stowarzyszenie") albo używana jest przez osobę nienależącą do organizacji faktycznie istniejącej.

 

przebieranie się za postacie z komiksów i filmów może naruszyć jedynie prawa autorskie do danej postaci

 

A tego rodzaju występy, naruszają prawa autorskie pomysłodawcy postaci Ryśka z Klanu. Niniejszym uświadamiam Ci, że bredzisz.

 

Możesz zrobić sobie grupę arsoftową "koci łapki" z własnym logo, własnym mundurem, i z własną tradycją grupy. Pod warunkiem że…

 

A "pan mecenas" to twierdzi na podstawie? Edukację prawniczą proponuję zacząć od początku, czyli od art. 31 Konstytucji RP. Szczególnej uwadze polecam ust. 2 zd. 2, tegoż. Zrzeszanie się jest prawem obywateli (wynikającym z przedmiotowej ustawy) - nie ich obowiązkiem. Dopóki nie wiąże się to z naruszeniem norm chroniących wolności i prawa innych obywateli, porządek publiczny, bezpieczeństwo państwa itd. - każdy ma prawo do udziału w nieformalnych "grupach", składających się ze zindywidualizowanych osób fizycznych. Wiem, że miała być druga Japonia, potem druga Irlandia - ale druga Korea Północna, to już jednak lekka przesada….

 

--------------------------------------------------

 

Airsoft to trochę bardziej rozwinięta forma zabawy w ganianego, czy "policjantów i złodziei". Prawnie sama rozgrywka niewiele różni się od biegania z zabawkami na wodę po podwórku z gwiazdą szeryfa wpiętą w klapę.

AS - co podobać się może mniej lub bardziej - jest pojęciem bardzo szerokim i "zahaczającym" o wiele dziedzin. Od rekonstrukcji historycznej, przez RPG (ku pożałowaniu), do gier z pogranicza pojęcia "sportów ekstremalnych". Stąd tego rodzaju porównania, zachowaj dla rzeczonych dzieci.

 

 

Podając się za przebierańca nie używam stopnia, czy tytułu w obrocie tak, jakbym faktycznie go posiadał. Jak publicznie występuję (np. na pokazach w szkole) jako osoba przebrana i ogrywająca rolę sierżanta, to wcale nie znaczy, że za sierżanta się podaję.

 

Jak widzę czytanie ze zrozumieniem idzie Ci opornie. Niestety nie wymyślono jeszcze ilustrowanych komentarzy, więc spróbuję słownie. Wprowadzenie w błąd co do stopnia tytułu lub funkcji, a bezprawne używanie munduru to dwie różne rzeczy - obie objęte zakresem art. 61 KW. Do odpowiedzialności z 61 KW, w związku z art. 12 ust. 2 oraz 13 ust. 1 ustawy o odznakach i mundurach, nie jest konieczne tzw. przywłaszczenie funkcji - wystarczy sam fakt używania munduru co do którego został wydany zakaz lub na noszenie którego nie uzyskano wymaganego zezwolenia.

 

Nie wydaje się zasadnym stosowanie tego przepisu w odniesieniu do umundurowania państw obcych i ewentualnie w pewnym ograniczonym (i problematycznym) zakresie dotyczącym umundurowania wojskowego lub policyjnego, używanego przez GRH - przy spełnieniu przesłanek odróżniających GRH od "prawie jak" GRH. W tej sytuacji nie można bowiem mówić o szkodliwości społecznej takiego zachowania - podobnie jak w wypadku kina czy teatru. Natomiast w pozostałych wypadkach brak jest podstaw do wyłączenia stosowania ww. przepisu.

 

 

 

A teraz wracajcie jeden z drugim do buszu, poszukajcie białego misjonarza, którego jeszcze nie zdążyli zjeść wasi pobratymcy i poproście go, żeby wytłumaczył wam mowę białych ludzi. A do tego czasu ręce do kieszeni (czy czego tam się na sawannie używa) i patrzeć jak się przed lepianką pawiany parzą - a nie snuc wywody na publicznym forum!

[Dread]

przesłanek odróżniających GRH od "prawie jak" GRH

Jak prawnie rozróżnić GRH od "prawie GRH"? Pytam, bo nie wiem.

[marcin_d]

Brawo Kuba :icon_biggrin:

 

Czy masz może jakaś interpretacje "organizacji prawnie nieistniejącej"? Szukałem w komentarzach i orzecznictwie i nic, zero. Bo tak wprost to faktyczne może być śmiesznie - jak zostanę ukarany za chodzenie w stroju "Power Rangers" itp.

[Kuba]

Ad. Marcin_d.

Nie ma, o ile mi wiadomo, legalnej definicji takiej organizacji. Sformułowanie takowej mogło by być zresztą cokolwiek problematyczne. Problematykę tego pojęcia w odniesieniu do używania munduru lub odznaki, jak mi się wydaje, wyraziłem wystarczająco czytelnie. Jak wynika z funkcjonalnej wykładni przepisów ustawy o odznakach lub mundurach, mundurem w jej rozumieniu jest mundur ustanowiony w drodze decyzji władzy publicznej, względnie (co nie wydaje się nieuprawnione) na podstawie delegacji przez nią poczynionej. Dlatego organizacja nieistniejąca, której mundur miałby być używany, musiałaby sugerować, ze mieści się w tym katalogu (np. fikcyjna inspekcja lub służba). Z kolei w wypadku odznak katalog ten ulega poszerzeniu. Albowiem ta sama ustawa umożliwia ustanawianie ich przez organizacje społeczne. W związku z tym wykroczeniem będzie używanie odznaki sugerującej, iż została ona ustanowiona przez organizację społeczna, która faktycznie nie istnieje lub nie ma takiego statusu. Równocześnie nie stanowi problemu samodzielne zweryfikowanie jakim formom organizacyjnym prawo nadaje status organizacji społecznych...

 

Ad. Dread

Aby sie tego dowiedzieć należy wziąć drugi tom komentarza do kodeksu karnego pod redakcja A. Zolla (koniecznie wydanie z 2009) i trzykrotnie walnąć się nim w łeb. Tego rodzaju regulacje być może znajduja się w Talmudzie - u nas na szczęście jeszcze nie wszystko podlega regulacji prawnej (mimo nieustających wysiłków rady starców z Brukseli). Istnieje natomiast coś takiego jak przesłanki faktyczne, pozwlajace na dokonanie tego rodzaju ocen, w konkretnych wypadkach.

[Dread]

Czyli jak podczas strzelanki IIWŚ będę biegać ze swastyką na ramieniu jako rekonstruktor i krzyczeć "Bić Ruskich", to nie łamię prawa, bo na podstawie przesłanek nie wprowadzam postronnych w błąd, że jestem hitlerowcem i nie używam symboli do propagowania czegokolwiek, poza odtwarzaniem kawałka historii?

[marcin_d]

Dziękuję za informacje. Wynika z tego, że w ocenie wszelakich przebieranek liczą się i intencje i możliwy skutek. Patrząc więc na zdarzenie, które wywołało dyskusje ocena tego zdarzenia może zależeć od tego czy działo się to wyłącznie w szkole, za zgoda dyrekcji i uczniowie oraz nauczyciele mieli informację, że taki pokaz będzie miał miejsce i nie są to prawdziwi żołnierze czy policjanci (milicjanci).

[Kuba]

Ad. Dread - uspokój się i przestań bredzić. Nie wiem co ma poruszana przez Ciebie teraz kwestia do problematyki art. 61 KW? Ale podpowiem, gdybyś to przeoczył, że obecnie nie istnieje państwo nazwie Großdeutsches Reich, potocznie nazywane Trzecią Rzeszą. Natomiast jeśli chcesz uzyskać opinię prawną na okoliczność prawnych uwarunkowań uprawiania rekonstrukcji historycznej, to mogę ją dla Ciebie sporządzić. Po wcześniejszym przelanie na moje konto stosownej kwoty...

 

Ad. Marcin_d - co prawda znany jest mi wypadek ucznia szkoły średniej (nomen omen, też Marcin :icon_wink:), który jako Małopolski Komendant Wojewódzki Policji, wypisał sobie usprawiedliwienie podając w nim, że jest funkcjonariuszem (i odpowiedział z 270 KK), ale nie sądzę aby inni uczniowie i nauczyciele mogli pomyśleć, że ich koledzy/podopieczni są żołnierzami... A jakie są relewantne prawnie przesłanki do oceny takich zachowań wskazałem już w poście nr 98, posługując się stosowna literatura. Dalsze komentowanie komentarza, uważam za co najmniej bezprzedmiotowe.

[Elefant]

Brawo Jasie :)

 

Dz.U.05.216.1827

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA OBRONY NARODOWEJ

z dnia 19 października 2005 r.

w sprawie zakazu używania munduru wojskowego lub jego części

(Dz. U. z dnia 31 października 2005 r.)

Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130, z późn. zm.1)) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Mundur wojskowy składa się z kompletnych ubiorów: galowego, wyjściowego, służbowego, ćwiczebnego, polowego, specjalnego, roboczego i wieczorowego.

2. Części munduru wojskowego to elementy składowe ubiorów, o których mowa w ust. 1, określone w § 4-11 i § 13-15 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 2 grudnia 2004 r. w sprawie wzorów oraz noszenia umundurowania i oznak wojskowych przez żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 7, poz. 53) oraz § 4-9 i § 11-13 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie wzorów, noszenia umundurowania, odznak i oznak wojskowych oraz uzbrojenia przez żołnierzy w czynnej służbie wojskowej (Dz. U. z 2005 r. Nr 7, poz. 54).

§ 2. 1. Wprowadza się zakaz używania:

1) munduru wojskowego, o którym mowa w § 1 ust. 1,

2) części munduru wojskowego, o których mowa w § 1 ust. 2

- przez osoby nieuprawnione, chociażby przedmioty te zostały pozbawione oznak wojskowych.

2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, obejmuje:

1) mundury galowe generalskie wojsk lądowych oraz wojsk lotniczych wzór 92;

2) mundur galowy admirała wzór 92;

3) mundury galowe wojsk lądowych, wojsk lotniczych oraz Marynarki Wojennej wzór 92;

4) mundury wyjściowe i letnie generalskie wojsk lądowych oraz wojsk lotniczych wzór 92;

5) mundur wyjściowy i wyjściowy letni admirała;

6) mundur wyjściowy marynarski;

7) mundury wyjściowe i letnie oficerskie wojsk lądowych, wojsk lotniczych oraz Marynarki Wojennej wzór 92;

8) mundury służbowe generalskie, oficerskie i Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego wojsk lądowych, wojsk lotniczych oraz Marynarki Wojennej;

9) półfrak i spodnie ubiorów wieczorowych wojsk lądowych, wojsk lotniczych oraz Marynarki Wojennej;

10) płaszcze sukienne oficerskie i Kompanii Reprezentacyjnej Wojska Polskiego wojsk lądowych, wojsk lotniczych oraz Marynarki Wojennej;

11) mundur polowy wzór 93 (z nadrukiem pantera);

12) mundur polowy tropikalny wzór 93 (z nadrukiem pantera);

13) mundur polowy tropikalny w kamuflażu pustynnym;

14) ubranie ochronne (z nadrukiem pantera);

15) kombinezony pilota;

16) kurtka polowa wzór 93 (z nadrukiem pantera);

17) koszulo-bluza polowa wzór 93 (z nadrukiem pantera);

18) berety koloru: czarnego, bordowego, brązowego, niebieskiego, szkarłatnego, szarego i zielonego - ze znakiem orła wojskowego;

19) czapki rogatywki;

20) czapki garnizonowe Marynarki Wojennej oraz wojsk lotniczych;

21) furażerki wyjściowe i polowe wojsk lądowych oraz wojsk lotniczych;

22) sznury galowe;

23) pas żołnierski;

24) pas żołnierski z klamrą MW;

25) oznaki wojskowe.

§ 3. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

_________

1) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1998 r. Nr 162, poz. 1126, z 2000 r. Nr 12, poz. 136 i Nr 120, poz. 1268 oraz z 2001 r. Nr 123, poz. 1353.

 

Najaktualniejszy komentarz do Kodeksu wykroczeń autorstwa Grzegorczyka, Jankowskiego, Zbrojewskiej (stan prawny: 2010.03.25) ujmuje poruszoną kwestię tak:

"1. Przepis art. 61 § 1 wprowadza odpowiedzialność za wykroczenie obejmujące dwa stany faktyczne, pierwszy polega na wprowadzeniu otoczenia w błąd co do posiadanego stanowiska, tytułu lub stopnia, a drugi - na publicznym używaniu lub noszeniu odznaczenia, odznaki, stroju, lub munduru, do których sprawca nie ma prawa. Dla bytu tego wykroczenia wystarczające jest, aby sprawca zachował się chociażby w jeden sposób wskazany w dyspozycji analizowanego przepisu.

2. W dyspozycji komentowanego przepisu ustawodawca używa określenia "przywłaszcza". Termin ten, w tym przypadku, ma inne znaczenie, niż tradycyjnie przyjęte w odniesieniu do przestępstw i wykroczeń przeciwko mieniu. Bowiem zachowanie się sprawcy będzie tu polegało na bezprawnym, używaniu, posługiwaniu się stanowiskiem, tytułem lub stopniem, czyli postępowaniu w taki sposób, jakby posiadał on uprawnienia do posługiwania się nimi. Sprawstwo z opisywanego wykroczenia zaistnieje zarówno wówczas, gdy sprawca w ogóle nie miał uprawnień do stanowiska, tytułu czy stopnia, którym się bezprawnie posługuje, jak i wówczas gdy co prawda posiadał je wcześniej, ale z jakichś powodów utracił możliwość prawnego posługiwania się nimi (np. wyrok sądu, przejście na emeryturę, rozwiązanie stosunku pracy, odejście ze służby w wojsku czy Policji).

3. Dla zaistnienia odpowiedzialności z analizowanego przepisu istotne jest, aby przywłaszczenie stanowiska, tytułu lub stopnia było uzewnętrznione, dostrzegalne przez otoczenie, a więc dostępne dla nieokreślonej liczby osób, publiczne. Zachowanie sprawcy może tu przyjąć jakąkolwiek formę postępowania, przy jednoczesnym wykorzystaniu realnej możliwości wprowadzenia w błąd otoczenia (np. przy podpisie, ogłoszeniu, bilecie wizytowym, czy przedstawieniu się innej osobie). Jednak nie poniesie odpowiedzialności z art. 61 § 1 osoba, w stosunku do której zwyczajowo, z szacunku, w danym środowisku używa się nazewnictwa stanowiska, tytułu lub stopnia, np. profesor - w stosunku do nauczycieli szkół gimnazjalnych czy liceów, czy też zwrotu ministrze, dyrektorze, kierowniku, komendancie, generale itp. w stosunku do osób, które tych funkcji już nie pełnią, choć w przeszłości takie funkcje piastowali, np. przeszli w stan spoczynku.

4. Przez użyte w dyspozycji przepisu określenia, należy rozumieć: - "stanowisko", jako miejsce działania, pracy czy też służby określające pozycję społeczną, zawodową czy też służbową; - "tytuł" lub "stopień", to tytuł naukowy lub zawodowy np. profesor, naczelnik, prezydent, dyrektor, mecenas itd. związany z określonym stanowiskiem, godnością czy urzędem. Kwestie stopni i tytułów naukowych reguluje ustawa z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595 z późn. zm.). Zgodnie z treścią wskazanej ustawy tytułem naukowym jest tytuł profesora określonej dziedziny nauki, a w zakresie sztuki jest tytuł profesora określonej dziedziny sztuki, zaś stopniami naukowymi stopnie doktora i doktora habilitowanego - stopień jako tytuł, ranga istniejący w strukturze, hierarchii służbowej lub zawodowej, np. w wojsku, Policji, Straży Granicznej itd. (np. komisarz, pułkownik, admirał).

5. Od zachowania określonego w dyspozycji komentowanego przepisu należy odróżnić zachowanie określone w treści art. 277 k.k., którego sprawca popełnia przestępstwo poprzez podanie się za funkcjonariusza publicznego, albo wyzyskuje przeświadczenie o tym innej osoby. Z tym że oprócz wskazanego zachowania się, dla bytu odpowiedzialności za przestępstwo, z tego przepisu, sprawca musi wykonać jakąkolwiek czynność związaną z tą publiczną funkcją. Jeżeli ich nie przedsięweźmie, wówczas w grę będzie wchodziła odpowiedzialność za wykroczenie z art. 61 § 1. Natomiast jeżeli sprawca przywłaszcza sobie stanowisko, tytuł lub stopień, wprowadzając tym inną osobę w błąd albo wyzyskując błąd lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, postępując w ten sposób w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, poprzez doprowadzenie do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem, wówczas będziemy mieli do czynienia z odpowiedzialnością zarówno za wykroczenie z art. 61 § 1, jak i za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

6. Również z art. 61 § 1 odpowiedzialność będzie ponosił sprawca, który publicznie używa, czyli posługuje się lub nosi odznaczenie odznakę, strój lub mundur, do których nie ma prawa. Dla bytu tego wykroczenia istotne jest, aby sprawca działał publicznie, a więc w miejscu ogólnie dostępnym, dla nieokreślonej liczby osób.

Podstawowym aktem prawnym ustanawiającym i jednocześnie regulującym procedurę nadawania odznaczeń jest ustawa z dnia 16 października 1992 r. o orderach i odznaczeniach (Dz. U. Nr 90, poz. 450 z późn. zm.), która stanowi, że najwyższym wyróżnieniem dla zasług cywilnych i wojskowych położonych w czasie pokoju lub wojny dla chwały i rozwoju Rzeczypospolitej Polskiej są ordery i odznaczenia. Wskazana ustawa przewiduje następujące wyróżnienia: - ordery to: Order Orła Białego, Order Wojenny Virtuti Militari, Order Odrodzenia Polski, Order Krzyża Wojskowego i Order Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej; - odznaczenia to: Krzyż Walecznych, Krzyż Wojskowy, Krzyż Zasługi z Mieczami, Krzyż Zasługi, Krzyż Zasługi za Dzielność, Medal za Ofiarność i Odwagę oraz Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie.

Natomiast ustawą z dnia 16 października 1992 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o orderach i odznaczeniach, uchylające przepisy o tytułach honorowych oraz zmieniające niektóre ustawy (Dz. U. Nr 90, poz. 451 z późn. zm.) postanowiono uznać i pozostawić np. odznaczenia o charakterze wojskowym dotychczas nadawane za zasługi w latach 1939-1945, takie jak:

1) Medal Wojska, ustanowiony dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 1945 r.;

2) Medal Morski, ustanowiony dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 1945 r. i

3) Medal Lotniczy, ustanowiony dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 1945 r., i

4) Medal Morski Polskiej Marynarki Handlowej, ustanowiony dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 1945 r.;

5) Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r., ustanowiony dekretem Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na Obczyźnie z dnia 1 września 1984 r.;

6) Krzyż Pamiątkowy Monte Cassino, wprowadzony rozkazem Naczelnego Wodza z dnia 26 lipca 1944 r.;

7) Krzyż Armii Krajowej, wprowadzony 1 sierpnia 1966 r. przez Dowódcę Armii Krajowej gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego;

Cool Krzyż Batalionów Chłopskich, wprowadzony 1 września 1989 r. przez Komendanta Głównego Batalionów Chłopskich gen. Franciszka Kamińskiego;

9) Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego, wprowadzony zarządzeniem Rady Politycznej Narodowych Sił Zbrojnych z dnia 14 grudnia 1944 r.

Ponadto są nadawane również inne odznaczenia, które ustanawiają i regulują odrębne przepisy, np. Krzyż za udział w Wojnie 1918-1921 nadawany z mocy ustawy z dnia 21 lipca 1990 r. o ustanowieniu Krzyż za udział w Wojnie 1918-1921 (Dz. U. Nr 53, poz. 307), czy Medal Edukacji Narodowej nadawany na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (tekst. jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 z późn. zm.).

Czynem karalnym z komentowanego artykułu jest nie tylko noszenie samych orderów i odznaczeń, ale również publiczne używanie lub noszenie wszelkiego rodzaju ich miniatur, beretek, wstążek i rozetek, co zostało uregulowane w rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 listopada 1992 r. w sprawie opisu, materiału, wymiarów, wzorów rysunkowych oraz sposobu i okoliczności noszenia odznak orderów i odznaczeń (Dz. U. Nr 90, poz. 452 z późn. zm.).

7. Ustanawianie i używanie odznak i mundurów odbywa się na podstawie przepisów ustawy z dnia 21 grudnia 1978 r. o odznakach i mundurach (Dz. U. Nr 31, poz. 130 z późn. zm.).

Zgodnie z przytoczoną ustawą, odznakami mogą być emblematy, godła, barwy, herby miast lub województw oraz inne przedmioty, chociażby powszechnie używane, jeżeli sposób ich sporządzenia i używania wskazuje na to, że mają służyć określonym celom wskazanym w ustawie. Odznaki dzielą się na:

1) honorowe, stanowiące wyróżnienie za zasługi położone:

a) w działalności państwowej lub społecznej stanowiącej istotny wkład w rozwój całego kraju, w rozwój określonej dziedziny gospodarki lub administracji państwowej, w rozwój określonego województwa albo w rozwój określonej organizacji gospodarczej,

b) w działalności statutowej organizacji spółdzielczych lub organizacji społecznych;

2) organizacyjne, stanowiące oznaczenie organizacji społecznej lub spółdzielczej albo innej jednostki organizacyjnej bądź przynależności do takiej organizacji lub jednostki organizacyjnej;

3) okolicznościowe, upamiętniające rocznice, wystawy, zgromadzenia lub inne wydarzenia.

Organy ustanawiające odznakę ustalają jej wzór oraz zasady i tryb jej nadawania i noszenia. Odznaki powinny kształtem i wymiarami wyraźnie odróżniać się od orderów, odznaczeń i medali ustanawianych na podstawie odrębnych przepisów. Ustalenie wzoru odznaki honorowej oraz sposobu jej noszenia wymaga zgody Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Odznaki honorowe za zasługi w działalności państwowej lub społecznej, stanowiącej istotny wkład w rozwój kraju, są ustanawiane, w drodze rozporządzenia, przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej:

1) odznaki honorowe za zasługi w działalności państwowej lub społecznej na rzecz rozwoju określonej dziedziny gospodarki narodowej lub administracji są ustanawiane, w drodze rozporządzenia, przez Radę Ministrów;

2) odznaki honorowe za zasługi w działalności państwowej lub społecznej na rzecz rozwoju określonego województwa są ustanawiane przez sejmiki województw;

3) odznaki honorowe za zasługi w działalności państwowej lub społecznej, stanowiącej wkład w rozwój określonej organizacji gospodarczej, są ustanawiane, w drodze rozporządzenia, przez właściwego ministra;

4) odznaki honorowe za zasługi stanowiące wkład w rozwijanie działalności statutowej organizacji spółdzielczych lub organizacji społecznych są ustanawiane przez naczelne organy tych organizacji.

Wskazana ustawa o odznakach i mundurach definiuje również pojęcie munduru - jest nim ubiór lub jego części służące oznaczeniu przynależności do określonej jednostki organizacyjnej lub wykonywania określonych funkcji albo służby. Organem uprawnionym do ustanawiania munduru jego wzoru i koloru oraz określania osób uprawnionych do ich noszenia jest Rada Ministrów w drodze odpowiedniego rozporządzenia. Mundury ustanawiane na podstawie ustawy powinny różnić się w sposób widoczny od pozostających pod szczególną ochroną mundurów:

1) Wojska Polskiego, będących symbolem tradycji wolnościowych i postaw patriotycznych Narodu Polskiego. W tym przypadku prawo do kontroli uprawnień do noszenia odznak i mundurów wojskowych mają żołnierze pełniący służbę w jednostkach Żandarmerii Wojskowej. Na podstawie analizowanej ustawy Minister Obrony Narodowej wydał rozporządzenie z dnia 19 października 2005 r. w sprawie zakazu używania munduru wojskowego lub jego części (Dz. U. Nr 216, poz. 1827 z późn. zm.);

2) Policji, Straży Granicznej, będących symbolem poszanowania prawa oraz ładu i porządku publicznego. Również w tym przypadku na podstawie ustawy Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wydał rozporządzenie z dnia 13 maja 2004 r. w sprawie zakazu używania munduru policyjnego lub jego części (Dz. U. Nr 130, poz. 1398 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią wskazanych rozporządzeń obowiązuje całkowity zakaz używania zarówno pełnego umundurowania, jak i jego elementów przez osoby niebędące żołnierzami lub policjantami, chociażby zostało ono pozbawione oznak.

Natomiast używanie munduru zagranicznego wymaga zezwolenia terenowego organu administracji państwowej stopnia wojewódzkiego. Zezwolenie to nie ma zastosowania w przypadku:

1) członków personelu dyplomatycznego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych oraz urzędników konsularnych obcych urzędów konsularnych;

2) członków personelu administracyjnego i technicznego obcych przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych - z zastrzeżeniem zasady wzajemności;

3) innych osób, które mogą używać w Polsce munduru na mocy umów albo zwyczajów międzynarodowych.

8. Oprócz mundurów, niektóre zawody wymagają ubioru tradycyjnie używanego w trakcie wykonywania określonych czynności zawodowych czy służbowych tego typu strój nosi np. sędzia, prokurator, adwokat, pielęgniarka, osoba duchowna. Ich wygląd i sposób użytkowania określają odrębne przepisy, np. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 27 listopada 2000 r. w sprawie określenia stroju urzędowego prokuratorów powszechnych jednostek organizacyjnych prokuratury i wojskowych jednostek organizacyjnych prokuratury biorących udział w rozprawach sądowych, wraz z załącznikami 1 i 2 dotyczącymi opisu i wzoru togi prokuratora (Dz. U. Nr 112, poz. 1185 z późn. zm.).

9. W art. 61 § 2 ustawodawca stypizował wykroczenie polegające na ustanawianiu, wytwarzaniu, rozpowszechnianiu publicznym, używaniu lub noszeniu:

a) godła, chorągwi albo innej odznaki lub munduru, co do których został wydany zakaz, albo

b) odznaki lub munduru organizacji prawnie nieistniejącej, lub

c) odznaki lub munduru, na których ustanowienie lub noszenie nie uzyskano wymaganego zezwolenia.

Dla bytu tego wykroczenia istotne jest, po pierwsze, aby sprawca zachował się chociażby w jeden ze wskazanych sposobów, po drugie, równie istotne jest ustalenie, że faktycznie został wydany i obowiązuje prawny zakaz ustanawiania, wytwarzania, rozpowszechniania publicznego, używania lub noszenia wskazanych w dyspozycji przepisu przedmiotów, jak i sprawdzenie, czy organizacja, której odznakę lub mundur sprawca ustanowił, wytworzył itd., prawnie istnieje lub czy w tej sprawie uzyskano zezwolenie właściwego organu.

10. Wykroczenia określone w art. 61 § 1 i 2 mają charakter formalny i powszechny, a więc mogą być one popełnione tylko przez działanie, a odpowiedzialność będzie ponosił każdy zdolny do ponoszenia odpowiedzialności za wykroczenie. W przypadku strony podmiotowej wykroczenie z § 1 można popełnić jedynie umyślnie, natomiast z § 2 zarówno umyślnie, jak i nieumyślnie.

11. Przepis art. 61 § 3 stanowi podstawę do orzeczenia środka karnego w postaci przepadku przedmiotów i tak w stosunku do sprawcy popełniającego wykroczenie z § 1 ma on charakter fakultatywny, a w przypadku § 2 - obligatoryjny. Przepadkowi podlegają przedmioty wymienione w dyspozycjach komentowanych przepisów, jak również inne przedmioty służące do popełnienia wykroczenia, takie jak: pieczęcie, stemple, papier firmowy lub bilety wizytowe, choćby nie stanowiły własności sprawcy."

 

http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20052161827

 

i błagam niech nikt mi z wolnością konstytucyjną tutaj nie wyjeżdża, powyższe akty prawne sugeruje aby zostały wklejone gdzieś w ważnym miejscu tego forum na stałe, bo takie głupie dyskusje wracają jak bumerang i każdy ciągle uważa że, jak łamie prawo i nikt go nie złapał to znaczy, że może tak robić.

[Kuba]

Brawo - co prawda zapoznanie się m.in. z powyższym rozporządzeniem sugerowałem ponad 2 tygodnie temu, ale lepiej późno niż wcale. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że rozumiesz tekst, który wkleiłeś.

 

Choć obawiam się, że nie za bardzo, skoro nie potrafisz zrozumieć tego co się do Ciebie pisze prostym językiem. Wyraźnie zaznaczyłem w poście nr 102 objęcie zakresem 61 KW bezprawnego użycia munduru (sugerując już w poście nr 98 zapoznanie się z właściwą ustawą i rozporządzeniami), odnosząc kwestię gwarancji konstytucyjnych do innego fragmentu Twej wcześniejszej wypowiedzi. W którym sugerowałeś, że możliwość zorganizowania grupy AS mającej swój emblemat i (cyt.) "własne umundurowanie" (bez wskazania jakiego rodzaju), warunkowana jest założeniem stowarzyszenia (i to jak można wnosić z Twojej wypowiedzi, rejestrowego). Gdybyś zapomniał:

 

6 Możesz zrobić sobie grupę arsoftową "koci łapki" z własnym logo, własnym mundurem, i z własną tradycją grupy. Pod warunkiem że:

 

- Zbierzesz odpowiednią ilość osób do utworzenia stowarzyszenia i wyodrębnienia zarządu

- Stworzysz regulamin i statut grupy

- Uzyskasz siedzibę i adres stowarzyszenia

- Ostatecznie zarejestrujesz swoje stowarzyszenie, uzyskując sądowną zgodę na prowadzenie działalności. Oraz nr KRS w którym zawarte będą uprawnienia stowarzyszenia.

 

Więc z łaski swojej, na drugi raz czytaj co się do Ciebie pisze, ze zrozumieniem. A jeżeli tego nie potrafisz, to pozostań przy rozmowach z koniem. On Cię wysłucha...

Edited January 27, 2012 by Kuba